HOOFDGEBOUW. Een der monumentaalste voorbeelden van op de 16e-eeuwse Italiaanse villa's geinspireerde 19e-eeuwse landhuizen in Nederland.
Groot vierkant gebouw van drie verdiepingen, in aanleg voorzien van een flauw hellend dak en van om een binnenplaats gegroepeerde vertrekken, dat, sinds de naar definitief ontwerp uit 1883 door C. Muysken begonnen bouw in 1884 was gestaakt, als onbewoonde blikvanger in het park diende tot het in de Tweede Wereldoorlog door en ten bate van de Duitse bezettende macht van een inwendige afwerking en een van het ontwerp afwijkend dak werd voorzien.
De in de stijl van de Italiaanse hoge renaissance opgetrokken, van oorspronkelijk door balustrades bekroonde middenrisalieten voorziene gevels vertonen een indeling in een sokkel, twee door een lijst gescheiden en door een in de risalieten van reeksen consoles in de kroonlijst voorzien hoofdgestel afgesloten, door getande hoekblokken omlijste verdiepingen en een hoge, eveneens door een hoofdgestel afgesloten, op de hoeken door van opgelegde panelen voorziene lisenen geaccentueerde attiekverdieping; de muurvlakken zijn van gepleisterde baksteen, de sierende delen van natuursteen.
De gevels vertonen verder ieder een eigen compositie, als volgt omschreven:DE ZUID OF INGANGSGEVEL, waarvan de sokkel met rusticawerk is bekleed heeft een ver uitstekende, boven een loggia op de hoofdverdieping overgebouwde middenrisaliet van drie traveeën en zijstukken, ieder van twee trav
| Bron: RCE Rijksmonumenten Dataset, Tabel 2 (2009) |